IPN Ki 294/2

Medale odznaczenia

Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (niem. Medaille „Winterschlacht im Osten 1941/42”) [Wielkość: 44 × 36 mm, Kruszec: cynk lub inny metal kolorowy, wydano 3 miliony] Niemieckie odznaczenie wojskowe, nadawane żołnierzom Wehrmachtu i ich sprzymierzeńcom, którzy zasłużyli się w walkach na froncie wschodnim w czasie mroźnej, rosyjskiej zimy na przełomie lat 1941/1942. Znany również jako Ostmedaille, został ustanowiony zarządzeniem Adolfa Hitlera z 26 maja 1942 r. Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 ma kolor ciemnoszary, jednakże jego wypukła krawędź boczna i stalowy hełm w górnej części odznaki są jasnosrebrne. Istnieją również rzadziej spotykane egzemplarze Ostmedaille z hełmem Wehrmachtu w kolorze białym. Medale wytwarzano z cynku lub innego metalu kolorowego. Odznaczenie wręczano nagrodzonemu w papierowej kopercie koloru niebieskiego, czerwonego lub płowego. Na przedniej stronie koperty wydrukowana była nazwa odznaczenia, zaś na odwrocie często umieszczano nazwę producenta medalu. Na samym medalu zwykle nie było oznaczenia producenta. Jeśli jednak odznaka miała takie oznaczenie, to znajdowało się ono na pierścieniu na wstążkę medalu. Medal Winterschlacht im Osten 1941/42 jest okrągły. Jego średnica (a zarazem szerokość medalu) wynosi 36 mm. Awers medalu jest lekko wklęsły, zaś rewers wypukły. Na obwodzie medalu uwydatniona została szeroka na 1,5 mm i wysoka na 1 mm krawędź. Po obu stronach odznaczenia widoczny jest wieńczący medal od góry wizerunek stalowego hełmu Wehrmachtu i ręcznego granatu trzonkowego. Na górnej części hełmu umieszczono oczko do zaczepienia pierścienia wstążki medalu. Wysokość medalu (mierzona łącznie z oczkiem na pierścień wstążki) to 44 mm. Na awersie odznaki uwidoczniony jest niemiecki orzeł Wehrmachtu z rozłożonymi skrzydłami, który w szponach trzyma swastykę. Za swastyką znajduje się gałązka laurowa. Na rewersie wyryto dużymi literami napis WINTERSCHLACHT IM OSTEN 1941/1942. Pod inskrypcją widnieje również gałązka laurowa, tym razem skrzyżowana z mieczem. • Krzyż Żelazny 2 klasa, 1914 (niem. Eisernes Kreuz II Klasse) Pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Ustanowione we Wrocławiu 10 marca 1813 r. przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III podczas wojen napoleońskich. Następnie kilkukrotnie reaktywowane. Na awersie medalu umieszczono w centrum literę ‘W’ od imienia cesarza, u góry koronę, zaś u dołu rok 1914 (początek wojny ), natomiast na rewersie umieszczono pęk liści dębu (starogermański symbol męstwa i odwagi) oraz litery "FW" (Friedrich Wilhelm"). Na dolnym ramieniu umieszczono datę 1813, a na górnym pruska korona królewska. Jego kształt zaczerpnięto z krzyża teutońskiego, będącego symbolem Krzyżaków zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu. Obramowanie srebrne, środek żelazny, 43 x 43 mm.

Medal