jednostki organizacyjne SB powstałe w mniejszych województwach w 1982 r., w których zlikwidowano Wydziały „B” (obserwacja), Wydziały „C” (kartoteki i archiwum), Wydziały „T” (technika operacyjna) oraz Wydziały „W” (cenzura pocztowa). WZO składał się z czterech sekcji, które przejęły zadania z zakresu zlikwidowanych wydziałów, były to tzw. sekcje kierunkowe. Do zakresu działania Sekcji „B” należało prowadzenie obserwacji zewnętrznej zgodnie z zasadami konspiracji, ochrona terenu i obiektów wojskowych przed dyplomatami i cudzoziemcami z krajów kapitalistycznych, operacyjne zabezpieczenie hoteli, organizowanie punktów zakrytych wraz z przygotowaniem planów obserwacji i zapewnieniem łączności. Do zadań sekcji „B” należało także obsługa grup obserwacyjnych, organizowanie osobowych źródeł sygnalizacyjnych informujących o przyjeździe dyplomatów i cudzoziemców z krajów kapitalistycznych, kontrola ważniejszych szlaków tranzytowych poprzez punkty zakryte, organizowanie obserwacji w podejrzanych miejscach, organizowanie w miejscach manifestacji, wieców oraz przy ważniejszych obiektach partyjnych i administracyjnych tzw. Punktów na wypadek poważnego zagrożenia. Ponadto sekcja „B” zajmowała się dokumentowaniem przy pomocy kamer i aparatów fotograficznych demonstracji, wieców oraz innych nielegalnych zgromadzeń, zabezpieczała sieć hoteli w obszarze swojego działania, realizowała zadania otrzymane z jednostek operacyjnych, prowadziła sprawy obiektowe na hotele, prowadziła ewidencję obserwowanych osób, kontrolowała podejrzanych obywateli polskich. W ramach swoich obowiązków sekcja obserwacji sporządzała tzw. skorowidze ruchome na obserwowanych figurantów, adresy, numery rejestracyjne pojazdów. Sekcja „C” zajmowała się ewidencją i rejestracją spraw w oparciu o szczegółowe przepisy wewnętrzne w zakresie pracy operacyjnej i ewidencyjnej, a także sporządzaniem informacji statystycznych dotyczących tajnych współpracowników, spraw operacyjnych, osób rozpracowywanych, zatrzymanych, aresztowanych czy w inny sposób poddawany kontroli przez jednostki Służby Bezpieczeństwa. Do zadań sekcji należało prowadzenie kartotek: ogólnoinformacyjnej, tematycznych, zagadnieniowej i statystycznej. W ramach sekcji sporządzano opracowania i analizy potrzebne do bieżącej pracy operacyjnej poszczególnych jednostek oraz kierownictwa. Pion „C” w Wydziale Zabezpieczenia Operacyjnego zajmował się także gromadzeniem i opracowaniem akt operacyjnych, zakończonych spraw i dokumentów administracyjnych jednostek organizacyjnych, akt osobowych funkcjonariuszy, akt w postaci mikrofisz i mikrofilmów. Całość spraw związanych z udzielaniem informacji dotyczących rejestracji oraz koordynacji zainteresowań operacyjnych leżała w gestii sekcji „C” WZO. Sekcja „C” porządkowała i opracowywała archiwalia pod kątem zasad archiwalnych obowiązujących w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, mikrofilmowała akta, a także wypożyczała je uprawnionym podmiotom (jednostkom operacyjnym SB). W sekcji „C” rejestrowano i prowadzono kartoteki osób upoważnionych do wykonywania prac obronnych i techniczno – konstrukcyjnych prac w zakresie produkcji zbrojeniowej, stanowiących tajemnicę państwową, wydawano opinie o osobach starających się o uzyskanie pozwolenia na posiadanie broni, wydanie książeczki żeglarskiej czy posiadania amatorskiej stacji nadawczej (krótkofalowej). W skład Wydziału Zabezpieczenia Operacyjno wchodziła także sekcja „T” zajmująca się instalacją podsłuchu pokojowego (PP), podsłuchu telefonicznego (PT) i telegraficznego (PTG). Do jej zadań należało także przeprowadzanie tajnych przeszukań i tajnych wejść (włamań) do mieszkań i domów poprzez dorabianie kluczy i otwieranie mechanizmów zamków, wykonywanie podglądu operacyjnego (PDF), opracowywanie planów technicznych miejsc, w których założono podsłuchy. Sekcja „T” organizowała punkty odbioru (PO), gdzie umieszczano sprzęt pozwalający na nagrywanie podsłuchiwanych rozmów, zapewniała również procedury wykorzystania środków technicznych w sprawach operacyjnych. Pion zabezpieczenia technicznego wykonywał także szereg prac eksploatacyjnych związanych z obsługą urządzeń technicznych wykorzystywanych w pracy operacyjnej, m.in. opracowanie nagranych na taśmach magnetycznych rozmów z podsłuchów, prowadzenie książki raportów dziennych, tłumaczenie dokumentów, wywoływanie filmów i fotografii. Do zadań sekcji „W” należała realizacja zadań związanych z ochroną kanału łączności pocztowej przed wykorzystaniem go do prowadzenie wrogiej lub przestępczej działalności skierowanej przeciwko podstawowym interesom gospodarczym i politycznym Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. W praktyce oznaczało to kontrolę przesyłek pocztowych, listów w celu zapobieżenia kolportowaniu publikacji, ulotek i innych druków o charakterze antypaństwowym i antysocjalistycznym. Poddawano kontroli korespondencję wysyłaną przez internowanych, jak i kierowaną do internowanych, kontrolowano korespondencję wysyłaną do instytucji, mediów publicznych, listy wychodzące do krajów kapitalistycznych, listy kierowane do placówek naukowych, osób związanych z nauką, oświatą, sprawdzano listy kierowane do ambasad i innych placówek dyplomatycznych, przeglądano listy kierowane do dostojników kościelnych, biskupów, arcybiskupów, kurii. Pion kontroli poczty działał albo z urzędu, tzn. prowadził planowe kontrole przesyłek pocztowych tzw. wyrywka bądź działał na wniosek konkretnej jednostki operacyjnej. Jednostki operacyjne zamawiały do wglądu oryginał przechwyconego listu bądź prosiły o sporządzenie kopii, odpisu. Instrukcja w sprawie zasad i sposobu korzystania z pracy „W” ustalała, że pracownik operacyjny był zobowiązany w terminie 14 dni podjąć decyzję o sposobie wykorzystania materiałów „W”, a w przypadku uznania ich za bezwartościowe musiał je wybrakować zgodnie z ówczesnymi zasadami. W zakresie zadań sekcji „W” mieściło się także prowadzenie wstępnych wyjaśnień wobec podejrzanych osób i adresów, które zostały ujawnione w czasie kontroli przesyłek oraz sporządzanie okresowych sprawozdań i danych statystycznych, a także przygotowanie analiz dotyczących pracy pionu „W”. W czasie stanu wojennego lub wojny sekcje „W” prowadziły prace w zakresie cenzury przesyłek.