EWIDENCJA OPERACYJNA
(1) termin obejmujący zespół instrumentów służących do rejestrowania, ewidencjonowania i przechowywania informacji operacyjnych (przede wszystkim kartoteki, pomoce ewidencyjne oraz archiwa i zespoły akt), a także kompleks zadań związanych z zarządzaniem ww. instrumentami, tj. czynności dokonywanych w tych instrumentach i procedur rejestracji; wg definicji Konspektu 1976c, „ewidencja operacyjna” „[…] zawiera informacje o osobach, wrogich faktach i zjawiskach, które są lub były przedmiotem zainteresowań jednostek operacyjnych SB […] prowadzona jest w formie kartotek i archiwów, w których zgromadzono materiał informacyjny powstały w wyniku pracy jednostek operacyjnych SB”. „Ewidencja operacyjna” miała zapewniać dostęp jednostkom SB do potrzebnych informacji o osobach i dokumentach, umożliwiać przedstawienie statystycznych informacji i analiz dotyczących „stanu pracy operacyjnej” (tj. działalności SB, w szczególności liczby spraw operacyjnych i współpracowników oraz dynamiki zmian) oraz „form i metod wrogiej działalności”. Istotnym elementem funkcjonowania „ewidencji operacyjnej” było zachowanie przechowywanych informacji w tajemnicy i kontrolowanie dostępu do nich (koordynacja). Na funkcjonowanie „ewidencji operacyjnej” składały się procedury rejestracji, archiwizacji, udzielania informacji jednostkom SB o „osobach, faktach, zjawiskach”, udostępniania akt, okazywanie do wglądu, przekazywanie analiz, wyciągów, odpisów, sporządzanie informacji statystycznych i analiz dla kierownictwa MSW; (2) terminem „ewidencja operacyjna” określano również jednostki SB („C”, pion) zajmujące się prowadzeniem kartotek i archiwów.