Podzespół

Komenda Główna Milicji Obywatelskiej w Warszawie 1954-1990

Polska Rzeczpospolita Ludowa

Zasadnicza zmiana w podporządkowaniu struktur MO zaszła na mocy dekretu Rady Państwa PRL z dn. 7 grudnia 1954 r. o naczelnych organach administracji państwowej w zakresie spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa publicznego (Dz.U. PRL 1954, nr 54, poz. 269); na mocy tego dekretu do kompetencji nowoutworzonego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych weszło m.in. kierowanie działalnością MO, a w do kompetencji ministra spraw wewnętrznych przeszły także wszelkie związane z tym uprzednie uprawnienia ministra bezpieczeństwa publicznego. Wspomniana zmiana prawna podporządkowania MO przyczyniła się do ujęcia w ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. (z późn. zm.) o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu odnoszący się do MO (i niektórych innych instytucji) zapisu art. 5 ust. 1 pkt. 4: „Organami bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu ustawy, są: […] jednostki organizacyjne podległe organom, o których mowa w pkt 1-3 [tzn. RBP PKWN, MBP i KdsBP], a w szczególności jednostki Milicji Obywatelskiej w okresie do dnia 14 grudnia 1954 r.”. MO (i wszystkie jej ogniwa dowódcze) w okresie ustawowej podległości RBP PKWN i MBP została uznana za organ bezpieczeństwa państwa, natomiast w przypadku wykonywania przez MO po dniu 14 grudnia 1954 r. czynności związanych z funkcjonowaniem aparatu bezpieczeństwa państwa (w szczególności KdsBP i pionów SB MSW) decydujące znaczenie ma zapis art. 5 ust. 2 ww. ustawy: „Do organów bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu ustawy, należą także organy i instytucje cywilne i wojskowe państw obcych o zadaniach podobnych do zadań organów, o których mowa w ust. 1.”. Wymienione zapisy art. 5 ustawy o IPN-KŚZpNP dotyczące MO przywoływane są w art. 25.1 nakładającym obowiązek przekazania do IPN dokumentów wytworzonych przez wszystkie ‘organy bezpieczeństwa państwa’ w rozumieniu ww. ustawy. Zmiana podległości MO z MBP na MSW nie wniosła zasadniczych zmian do kompetencji milicji, zmiany strukturalne w KGMO i podległych jej jednostkach związane z ww. zmianą polegały na odbudowie włączonego w 1949 r. do MBP aparatu gospodarczego oraz rozbudowie (przeniesionych w 1949 r. do MBP, a rekonstruowanych od 1953 r.) jednostek kryminalistycznych. W zakresie działania MSW ujętym w uchwale nr 823 Rady Ministrów z dn. 7 grudnia 1954 r. o zakresie działania i organizacji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz jego organów terenowych (Monitor Polski PRL 1955, nr 8, poz. 83) ogólnie potwierdzono postanowienia wwsp. dekretu oraz określono strukturę lokalnych organów administracji (w tym jednostek MO) podległych nadzorowi MSW; wsp. uchwała w poważnym stopniu związała funkcjonowanie wojewódzkich komend MO z działaniem struktur podległych Radom Narodowym. Na mocy tej uchwały MO przejęła z kompetencji likwidowanego MBP „sprawy wydawania zezwoleń na broń i na dokonywanie zdjęć fotograficznych, ewidencję elementu przestępczego oraz całokształt zadań w dziedzinie badań naukowo-technicznych dotyczących walki z przestępstwami kryminalnymi”. Dalszy stosunek MO do aparatu bezpieczeństwa państwa uregulowało zarządzenie przewodniczącego KdsBP i ministra spraw wewnętrznych nr 065/55 z dnia 19 lipca 1955 r. o zasadach współpracy organów bezpieczeństwa publicznego i Milicji Obywatelskiej. Zarządzenie to stwierdzało, m.in., że MO miała – w przypadku stwierdzenia przez jej organy przestępstw o cechach „dywersji politycznej”, zawiadamiać „właściwe organy KdsBP, które mogą przejąć dalsze prowadzenie sprawy w całości albo włączyć się do niej”; zarządzenie to ustalało szczegółowe zasady współpracy i podziału kompetencji organów MO i KdsBP; w zasadzie normatyw ten ustalał ścisłą współpracę milicji z organami bezpieczeństwa, zobowiązując MO do niesienia UdsBP pomocy, przekazywania danych operacyjnych, udzielania informacji z zasobów ewidencyjnych, wreszcie do pomocy „w zakresie techniki kryminalnej” i ekspertyz „w zakresie broni i śladów linii papilarnych”.. Zadania MO i jej stosunek do administracji terytorialnej w nawiązaniu do dekretu o MO z 1954 r. regulowała uchwała Rady Ministrów nr 140 z dnia 19 lutego 1955 r. (MP PRL 1955, nr 19, poz. 191) w sprawie nadzoru i kontroli prezydiów rad narodowych nad działalnością Milicji Obywatelskiej. Uchwała stanowiła, że nadzór i kontrola nad działalnością MO należy do kompetencji prezydiów właściwych rad narodowych; rola KGMO nie została w ww. uchwale ujęta wprost, jedynie w treści §1 ust. 3, wg którego „w zakresie spraw organizacyjnych, kadrowych, zaopatrzenia i metod walki z przestępczością Milicja Obywatelska działa na podstawie wytycznych i poleceń nadrzędnych jednostek Milicji Obywatelskiej i Ministra Spraw Wewnętrznych” i w §6 ust. 1, który stanowił, że „prezydia rad narodowych opiniują pracę właściwych terytorialnie komendantów Milicji Obywatelskiej na żądanie prezydium rady narodowej wyższego szczebla lub na wniosek komendanta nadrzędnej jednostki Milicji Obywatelskiej”. Kolejnym aktem regulującym pozycję KGMO w strukturach aparatu bezpieczeństwa był dekret Rady Państwa PRL z dnia 21 grudnia 1955 r. o organizacji i zakresie działania Milicji Obywatelskiej (Dz.U. PRL 1955, nr 46, poz. 311), który wnosił liczne zmiany do brzmienia dekretu Rady Państwa PRL z dnia 20 lipca 1954 r. o Milicji Obywatelskiej (Dz.U. PRL 1954, nr 34, poz. 143). Dekret z dnia 21 grudnia 1955 r. stanowił wyraźnie, że MO „podlega ministrowi spraw wewnętrznych, który kieruje jej działalnością”, określa szczegółową organizację MO, a do jej organów należą: „Komenda Główna, komendy wojewódzkie, miejskie, powiatowe i dzielnicowe, komisariaty i posterunki” (przy czym ministrowi spraw wewnętrznych pozostawiono swobodę powoływania i znoszenia „innych terenowych organów” MO). W wyniku likwidacji KdsBP na mocy ustawy Sejmu PRL z dnia 13 listopada 1956 r. o zmianie organizacji naczelnych organów administracji publicznej w zakresie bezpieczeństwa publicznego (Dz.U. PRL 1956, nr 54, poz. 241) i włączenia struktur oraz kompetencji KdsBP do MSW, zostały wydane kolejne akty regulujące ustrój wewnętrzny MSW, dotyczące również KGMO. Zarządzenie nr 00238/56 ministra spraw wewnętrznych z dnia 29 listopada 1956 r. w sprawie tymczasowych zmian w strukturze Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i terenowych organów MO oraz statut MSW nadany ministerstwu uchwałą Rady Ministrów nr 781 z dnia 13 grudnia 1956 r. wymieniały KGMO jako jednostkę organizacyjną MSW wśród tzw. „jednostek o charakterze pionów organizacyjnych” (tzn. dysponujących własną organizacją wewnętrzną) obok KG Straży Pożarnych, KG TOPL, GUGiK oraz Centralnego Zarządu Służby Zdrowia MSW. Następnym aktem regulującym zależność MO od MSW była ustawa Sejmu PRL z dnia 31 stycznia 1959 r. o stosunku służbowym funkcjonariuszów Milicji Obywatelskiej (Dz.U. PRL 1959, nr 12, poz. 69, ze zmianami wniesionymi ustawą Sejmu PRL z dnia 16 grudnia 1972, Dz.U. PRL 1972, nr 53, poz. 343, ustawą Sejmu PRL z dnia 21 listopada 1974 r., Dz.U. PRL 1974, nr 44, poz. 264), która stanowiła m.in., że: na „stanowiska służbowe funkcjonariuszów [MO] mianuje i przenosi oraz zwalnia z tych stanowisk minister spraw wewnętrznych lub upoważnieni przez niego przełożeni”, „oficerów [MO] zwalnia ze służby minister spraw wewnętrznych lub z jego upoważnienia Komendant Główny Milicji Obywatelskiej”, natomiast Komendanta Głównego „powołuje i odwołuje Rada Ministrów na wniosek ministra spraw wewnętrznych”. Niejednolitość zapisów wynikała m.in. z faktu istnienia struktur niepodlegających komendantowi głównemu MO, które jednakże składały się z osób formalnie będących funkcjonariuszami MO (zatrudnionych na „etatach milicyjnych”), tzn. niektórych departamentów MSW nie wchodzących w skład KGMO, a wśród nich w szczególności struktur Służby Bezpieczeństwa. Ustawa o urzędzie ministra spraw wewnętrznych z dnia 14 lipca 1983 r. (Dz.U. PRL 1983, nr 38, poz. 172) w przeciwieństwie do poprzednich aktów prawnych określających stanowisko MO, nie wzmiankowała KGMO wśród struktur podległych ministrowi, ani komendanta głównego MO i nie wymieniała zresztą żadnych struktur centralnych podległych ministerstwu, a wśród struktur terenowych MO podległych ministrowi wskazywała jedynie wojewódzkie, rejonowe, miejskie i dzielnicowe urzędy spraw wewnętrznych oraz komisariaty i posterunki MO. Podobnie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1983 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania ministra spraw wewnętrznych (Dz.U. PRL 1983, nr 48, poz. 216) wskazywało m.in. (§1.2, §1.3, §1.4) zakres obowiązków ministra i podległych mu jednostek związanych z zapobieganiem, wykrywaniem i zwalczaniem przestępczości oraz ochroną porządku publicznego, jednakże bez wiązania ich z określonymi ogniwami organizacyjnymi MSW, nie opisywało również ich struktury. Wśród struktur MSW opisanych w uchwale Rady Ministrów nr 144/83 z dnia 21 października 1983 r. w sprawie nadania statutu organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (niepublikowanej) wymieniona została KGMO jako jedna ze Służb MSW (§6 pkt. 1, ust. 3: „W skład Ministerstwa wchodzą: 1. Służby: […] 3/ Milicji Obywatelskiej – Komenda Główna MO”), a wśród jednostek organizacyjnych MSW wymieniono tam również ogniwa KGMO: Biuro Prewencji, Biuro Ruchu Drogowego, Biuro Kryminalne, Biuro do Walki z Przestępstwami Gospodarczymi, Biuro Dochodzeniowo-Śledcze, Biuro Operacyjne, Biuro Kontroli i Analiz, Zakład Kryminalistyki. Statut organizacyjny MSW z 1983 r. wskazywał również (§3 pkt. 1), że minister spraw wewnętrznych kieruje MSW „przy pomocy podsekretarzy stanu, Komendanta Głównego Milicji Obywatelskiej, dyrektorów generalnych i dyrektorów departamentów (równorzędnych)”. Ww. zmiany prawne podsumowały formalną integrację struktur KGMO ze strukturami MSW; Biura KGMO już od 1967 r. były jednostkami organizacyjnymi MSW na identycznych zasadach jak m.in. departamenty tworzące Służbę Bezpieczeństwa, a ich związek polegał odtąd na utworzeniu z nich Służby MSW i podporządkowaniu Komendantowi Głównemu MO jako Szefowi Służby MO (funkcjonującej na zasadach identycznych jak inne służby w MSW: Służba Bezpieczeństwa, Służba Wywiadu i Kontrwywiadu, Służba Zabezpieczenia Operacyjnego itd.). Za formalną integracją z MSW jednostek KGMO podążało również nazewnictwo: Biura wchodzące uprzednio w skład KGMO, a od sierpnia 1983 r. w skład Służby MO były określane jako jednostki MSW, np. Biuro Kryminalne MSW (choć praktycznie nadal używano nazw jednostek dopełnionych skrótem KGMO). Faktycznie termin „Komenda Główna Milicji Obywatelskiej” nadal był używany w oficjalnych dokumentach MSW na określenie całości jednostek podległych Komendantowi Głównemu MO. Zarządzenie nr 051/85 ministra spraw wewnętrznych z dnia 18 VII 1985 r. w sprawie zakresu działania kierownictwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wskazywało Biura MSW stale podległe komendantowi głównemu MO i wchodzące tym samym w skład KGMO. Ustawa Sejmu PRL z dnia 31 lipca 1985 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej (Dz.U. PRL 1985, nr 38, poz. 181), mimo iż odnosiła się szczegółowo do zadań i uprawnień MO, nie regulowała w żadnym punkcie funkcji ani pozycji instytucjonalnej KGMO. Na mocy ustawy Sejmu RP z dnia 6 kwietnia o Policji (Dz.U. RP 1990, nr 30, poz. 179) z chwilą utworzenia Policji MO została rozwiązana, a jej funkcjonariusze stali się policjantami (nie dotyczyło to funkcjonariuszy SB). Zmiana podporządkowania MO w 1954 r. spowodowania rozwiązaniem MBP i powołaniem MSW nie odbiła się dalece na strukturach KGMO; jednostki administracyjno-logistyczne i kryminalistyczne, potrzebne do funkcjonowania MO, które zostały przeniesione do MBP w 1949 r., zostały w l. 1953-1954 odtworzone, a struktura obowiązków powierzonych MO przez akty prawne nie zmieniła się. Spowodowało to, że struktura KGMO ustabilizowała się do czasu rozpoczęcia procesu ponownej integracji jej struktur ze strukturami MSW, jako rozpoczął się w połowie lat 60. XX w. Wyjątkami były utworzone Oddziały KGMO: Oddział V Kolejowej MO, Oddział Finansowy, Oddział Szkół. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 011/KG/56 z dnia 3 maja 1956 r. zreorganizowano struktury KGMO i formalnie zlikwidowano Oddział I (organizacyjny), Oddział II (Służby Zewnętrznej), Oddział III (Służby Kryminalnej), Oddział IV (do walki z przestępstwami gospodarczymi), Oddział V Kolejowej MO, Oddział Śledczy (z wyjątkiem Zakładu Kryminalistyki), Oddział Kadr, Oddział Szkół, Oddział ELiDO, Oddział Finansowy, Główny Inspektorat ORMO, BRC, Biuro do szczególnych zleceń, Samodzielny Wydział Kultury i Oświaty, Redakcja „W Służbie Narodu”, Komendantura Gmachu, Kwatermistrzostwo MO, Wydział Administracyjno-Gospodarczy, Inspektorat Kontroli Ruchu Drogowego, Grupę Polityczną (nie zlikwidowano etatów jednostek: Sekcji elementu przestępczego w Wydziale Kartoteki i Ewidencji Operacyjnej Oddziału I, Biura Adresowego w Oddziale ELiDO), wyłączono z etatu KGMO: Zakład Kryminalistyczny (dotąd w Oddziale Śledczym), Garaż Garnizonu Warszawskiego, Centralne Warsztaty Garnizony Warszawskiego, Centralne Magazyny KGMO w Łodzi i zreorganizowano jako jednostki podległe KGMO (bez zmiany nazw). Tym samym rozkazem od nowa zorganizowano Oddział I (Organizacji i Ewidencji), Oddział III (Służby Milicyjnej), Oddział III (Służby Kryminalnej), Oddział Ewidencji Ludności i Dowodów, Oddział Kadr i Szkolenia, Oddział Finansowy, Kwatermistrzostwo MO. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 012/kg/57 z dnia 15 III 1957 utworzono Inspektorat Komendanta Głównego MO. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 020/KG/57 z dnia 20 IV 1957 z dniem 1 V 1957 r. zlikwidowano Oddział Kadr i Szkolenia i zorganizowano osobne: Oddział Szkolenia KGMO, Biuro do Szczególnych Zleceń Komendanta Głównego, Redakcję „W Służbie Narodu”, Oddział Kadr KGMO. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 024/kg/57 z dnia 28 maja 1957 r. zorganizowano Biuro Ewidencji Operacyjnej Oddziału I KGMO z dniem 1 VI 1957 w składzie: Kierownictwo, Sekcja Ogólna (Dział segregacji i ekspedycji, Dział układu kartotecznego), Wydział Ewidencji Operacyjnej (Sekcja ewidencji sieci i spraw agenturalnych, Sekcja publikacji poszukiwań ogólnokrajowych i przedmiotów), Główne Biuro Adresowe (Dział liter A-J, Dział liter J-M, Dział liter N-R, Dział liter S-Z, Brygada Awaryjna), w Zakładzie Kryminalistycznym KGMO utworzono Sekcję centralnej registratury daktyloskopijnej. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 038/kg/57 z dnia 2 października 1957 r. nadano strukturę etatową Oddziałowi IV KGMO, do którego weszły: Kierownictwo, Kancelaria, Wydział I do walki z przestępstwami w przemyśle, Wydział II do walki z przestępstwami w handlu, Wydział III do walki z przestępstwami w rolnictwie, Wydział IV do walki z przestępstwami dewizowymi i w handlu zagranicznym, Wydział V dochodzeniowy Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 043/KG/57 z dnia 11 października 1957 r. powołano Oddział Dochodzeniowy w składzie: Kierownictwo, Sekretariat, Wydział I Dochodzeniowy, Wydział II Nadzoru. Oddział Dochodzeniowy utworzono z przekazanych z Oddziału Służby Kryminalnej Inspektoratu Dochodzeniowego, z Oddziału IV Wydziału V Dochodzeniowego. Zarządzeniem nr 88 MSW z dnia 17 maja 1958 r. uregulowano organizację i podstawowe zadania Zakładu Kryminalistyki KGMO, ustalono podział Zakładu na Działy: Badań Broni, Chemii i Biologii, Daktyloskopii i innych Środków Identyfikacji Osób, Badań Dokumentów, Badań mechanoskopijnych, Laboratorium Fotograficzne, Inspektorat, Redakcję Wydawnictw Naukowych, Bibliotekę Naukową. Zarządzeniem nr 0127/60 MSW z dnia 12 lipca 1960 r. z dniem 1 lipca 1960 r. powołano Biuro Rejestracji Cudzoziemców w składzie MSW i zlikwidowano BRC w Oddziale Ewidencji Ludności i Dowodów KGMO. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 023/KG/60 z dnia 14 XII 1960 r. z dniem 1 I 1961 zorganizowano Biuro Dyżurnych KGMO. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 018/KG/60 z dnia 13 X 1960 r. w zw. z zaleceniem kolegium MSW i decyzją MSW z dnia 17 IX 1960 r. podporządkowano Komendzie Głownej MO Batalion Specjalnego K MO m. st. Wwy. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 013/KG/61 z dnia 14 VII 1961 r., z dniem 1 VIII 1961 zlikwidowano Odział Kolejowej MO KGMO i utworzono Oddział V KGMO (do walki z przestępstwami gospodarczymi w transporcie publicznym i łączności); z kolei rozkazem organizacyjnym KGMO nr 011/KG/61 z dnia 12 VII 1961 z dniem 1 VIII 1961 r. zreorganizowano Oddział IV (do walki z przestępstwami gospodarczymi). Zgodnie ze strukturą etatową KGMO w 1962 r., w Komendzie istniały m.in. Kwatermistrzostwo, Oddział I Organizacji i Ewidencji, Oddział II Służby Milicyjnej, Oddział III Służby Kryminalnej, Oddział IV do Walki z Przestępstwami Gospodarczymi, Oddział V do Walki z Przestępstwami Gospodarczymi w Transporcie Publicznym i Łączności, Inspektorat Komendanta Głównego MO, Biuro Dyżurnych, Biuro Wojskowe, Batalion Specjalny, Oddział VI Łączności, Oddział VII dochodzeniowy, Oddział Szkolenia, Oddział Kadr, Redakcja „W Służbie Narodu”. W 1964 r. rozkazem organizacyjnym KGMO nr 014/KG/64 z dnia 25 XI 1964 r. przekazano Zarządowi Łączności MSW centralę telefoniczną KGMO, i połączono magazyny ZŁ MSW i Oddziału Łączności KGMO. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 013/KG/64 z 28 X 1964 r. rozbudowano Zakłady Kryminalistyki: Dział IV (fizyko-chemii) podzielono na Działy: Dział IV (Fizyko-chemii), Dział V (biologii), Dział VIII (badań techniki kryminalistycznej), zmieniono dotychczasową numerację Działu V na Dział VI (daktyloskopii i innych środków identyfikacji osób), i Działu VI na Dział VII (badań wypadków specjalnego znaczenia). Na mocy rozkazu organizacyjnego KGMO nr 013/KG/65 z dnia 30 X 1965 r. (w ślad za zarządzeniem organizacyjnym nr 0137/org MSW z dnia 20 X 1965 r.) z dniem 15 X 1965 r. zlikwidowano Biuro Wojskowe KGMO. Rozkazem organizacyjnym KGMO nr 010/KG/65 z dnia 22 X 1965 r. zlikwidowano Kwatermistrzostwo MO, Oddział Finansowy KGMO, etaty pracowników kontraktowych Wydziału Administracyjno-Gospodarczego Kwatermistrzostwa MO, Służby Samochodowej i Garażu KGMO. W grudniu 1965 r. nastąpiła likwidacja Oddziału V (do walki z przestępstwami gospodarczymi w transporcie i łączności) KGMO, którego struktury i kompetencje włączono do Oddziału do Walki z Przestępstwami Gospodarczymi. Zarządzeniem ministra spraw wewnętrznych nr 89/65 z dnia 17 września 1965 r. o organizacji i zakresie działania Zakładu Kryminalistyki Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej i laboratoriów kryminalistycznych komend wojewódzkich Milicji Obywatelskiej (równorzędnych) potwierdzono funkcjonowanie Zakładu Kryminalistyki na prawach Oddziału KGMO i ogólnie określono jego zadania i ustrój. W skład ZK KGMO wchodziły wg ww. zarządzenia laboratoria (w tym wymienione Laboratorium Fotograficzne), pracownie specjalistyczne, Redakcja Wydawnictw Naukowych oraz aparat pomocniczy: kancelaria, sekretariat, biblioteka naukowa, referat gospodarczy. Przy ZK KGMO powołano Radę Naukową. Zarządzenie 19/71 MSW z 4 II 1971 w sprawie ewidencji kryminalno-rozpoznawczej w MO; zarządzenie nr 101/72 MSW z 25 IX 1972 w sprawie rejestracji daktyloskopijnej, łusek, pocisków, broni utraconej oraz dokumentów anonimowych (KDA – związek z SB). Kartoteki i zbiory techniczne w ZK KGMO Od 1965 r. postępowała integracja ogniw KGMO ze strukturami MSW. W pierwszej kolejności doszło do przeniesienia funkcji logistycznych do odpowiednich struktur MSW, przede wszystkim na mocy zarządzenia ministra spraw wewnętrznych nr 0125/65 z dnia 14 grudnia 1965 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Zarządu Administracyjno-Gospodarczego (które powierzało ZAG MSW zaopatrzenie KGMO w środki materialne, pieniężne, transport i usługi, i ochronę obiektów Komendy), oraz towarzyszącej serii zarządzeń ministra spraw wewnętrznych regulujących zakresy działalności ogniw logistyczno-finansowych w odniesieniu do wszystkich jednostek resortu spraw wewnętrznych (zarządzenie nr 0126/65 z dnia 14 grudnia 1965 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Departamentu Inwestycji MSW, zarządzenie nr 0127/65 z dnia 14 grudnia 1965 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Departamentu Finansowego MSW, zarządzenie nr 0130/65 z dnia 23 grudnia 1965 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Zarządu Transportu MSW, zarządzenie nr 0131/65 z dnia 23 grudnia 1965 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Centralnego Zarządu Służby Zdrowia MSW, zarządzenie nr 0132/65 z dnia 23 grudnia 1965 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Zarządu Zaopatrzenia MSW; por. także uprzednie zarzadzenie ministra spraw wewnętrznych nr 06/65 z dnia 4 lutego 1965 tr. Ws. nadania regulaminu organizacyjnego Zarządowi Łączności MSW, które podporządkowywało Oddział Łączności KGMO ZŁ MSW). Następnie do Biura „C” MSW na mocy zarządzenia organizacyjnego ministra spraw wewnętrznych nr 03/org z dnia 9 stycznia 1967 r. włączono Biura Ewidencji Operacyjnej Oddziału I KGMO, a na mocy zarządzenia organizacyjnego nr 080/org z dnia 27 czerwca 1967 r. kartotekę rzeczy utraconych w wyniku przestępstwa (dotychczas znajdującej się w Biurze Kryminalnym KG MO); archiwum operacyjne KGMO znalazło się w Wydziale II Biura „C” MSW, centralna kartoteka rzeczy utraconych w wyniku przestępstwa oraz centralna kartoteka osób poszukiwanych oraz kancelaria registratury MO znalazły się w Wydziale VI Biura „C” MSW, Centralne Biuro Adresowe oraz Centralna Kartoteka Kryminalna znalazły się w Wydziale VII Biura „C” MSW. Sprawy kadrowe oraz szkoleniowe KGMO i ogniw jej podległych zostały powierzone Departamentowi Kadr i Szkolenia MSW; zgodnie z ogłoszonym zarządzeniem nr 02/66 dyrektora gabinetu Ministra MSW z dnia 30 marca 1966 r. tekstem jednolitym regulaminu organizacyjnego Departamentu Kadr i Szkolenia MSW (wprowadzonego zarzadzeniem ministra spraw wewnętrznych nr 0,196/63 z dnia 10 grudnia 1963 r.), Departament Kadr i Szkolenia MSW odpowiadał za sprawy kadrowe i wyszkolenia funkcjonariuszy MO, w tym KGMO. Reorganizacja na mocy zarządzenia organizacyjnego ministra spraw wewnętrznych nr 020/org z dnia 23 lutego 1967 r. Departamentu Kadr i Szkolenia Zawodowego MSW objęła m.in. włączenie do struktur nowoutworzonego Departamentu Szkolenia i Wydawnictw MSW również struktur odpowiedzialnych za szkolenie funkcjonariuszy MO, redakcji „W Służbie Narodu” i ogniw „kulturalno-oświatowych” KGMO, a do struktur Departamentu Kadr MSW struktur odpowiedzialnych za kwestie personalne w MO, uprzednio wchodzących w skład Kwatermistrzostwa Oddziału I KGMO oraz Oddziału Kadr KGMO. W ten sposób piony KGMO: administracyjne, logistyczne oraz ewidencji operacyjnej i archiwum zostały włączone w całości do struktur MSW; jedynie Zakład Kryminalistyki, dzięki specyficznej strukturze zadań oraz okoliczności, iż pozostałe piony operacyjno techniczne resortu spraw wewnętrznych znajdowały się w strukturach SB, pozostał ogniwem MO. Kolejnym etapem integracji KGMO w strukturach MSW było przekształcenie i reorganizacja w 1967 r. istniejących Oddziałów KGMO w Biura MSW. Utworzono wówczas Biura: Prewencji i Ruchu Drogowego (następnie podzielone na Biuro Prewencji i Biuro Ruchu Drogowego), Kryminalne, do Walki z Przestępstwami Gospodarczymi, Biuro Dochodzeniowo-Śledcze, Biuro Operacyjne, Oddział Kontroli, Badań i Analiz KGMO (przekształcony następnie w Biuro Kontroli i Analiz MSW); swoją nazwę utrzymał Zakład Kryminalistyki KGMO. Biuro Prewencji i Ruchu Drogowego (przekształcone z Oddziału Służby Zewnętrznej KGMO) prowadziło prace kontrolne i sztabowe wobec ogniw porządkowych MO, Biuro Operacyjne pełniło rolę jednostki planistycznej i sztabowej, Biuro Kryminalne poniekąd kontynuowało rolę Oddziału Służby Kryminalnej, tj. odpowiadało za prowadzenie pracy operacyjno-dochodzeniowej, własnej sieci TW, spraw operacyjnych, przeprowadzanie kombinacji operacyjnych etc., Biuro Kontroli i Analiz objęło funkcje nadzorcze, analityczne i statystyczne d. Oddziału I, Biuro do Walki z Przestępstwami Gospodarczymi (przekształcone z Oddziału do Walki z Przestępstwami Gospodarczymi KGMO) miało zakres czynności w ramach swego zakresu zadań identyczny z zakresem czynności Biura Kryminalnego. Podporządkowanie w ramach ministerstwa Głównego Inspektoratu Ochrony Przemysłu komendantowi głównemu MO (m.in. na mocy zarządzenia ministra spraw wewnętrznych nr 02/67 z dnia 6 stycznia 1967 r. ws. regulaminu organizacyjnego Głównego Inspektoratu Ochrony Przemysłu MSW, oraz kolejnych zarządzeń o podporządkowaniu jednostek organizacyjnych MSW, gdzie komendanta głównego MO z zasady wskazywano jako nadzorującego KGMO i GIOP) oraz specyficzny zakres czynności GIOP przyczyniły się do ustalenia ścisłej współpracy pomiędzy inspektoratem i biurami wchodzącymi w skład KGMO. Struktura powyższa utrzymała się także po wejściu w życie ustawy o urzędzie ministra spraw wewnętrznych, faktycznie podsumowującej proces integracji KGMO ze strukturami MSW; m.in. na mocy zarządzenia nr 051/85 ministra spraw wewnętrznych z dnia 18 lipca 1985 r. w sprawie zakresu działania kierownictwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wymieniało jednostki podległe Komendantowi Głównemu i MO i wchodzące tym samym w skład Służby Milicji MSW: Biuro Prewencji, Biuro Ruchu Drogowego, Biuro Kryminalne, Biuro do Walki z Przestępczością Gospodarczą, Biuro Dochodzeniowo–Śledcze, Biuro Operacyjne, Biuro Kontroli i Analiz, Zakład Kryminalistyki. Struktura ta nie uległa zmianie do 1989 r., gdy Zakład Kryminalistyki został przekształcony w Instytut Kryminalistyki.