IPN Rz 420/1

Negatywy zdjęć rodzinnych, z zawodów sportowych oraz fotografii ze służby Mieczysława Haspela w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (1932-1933)

Mieczysław Haspel, syn Józefa i Marii z Garbackich (31 stycznia 1911 – 14 lutego 1991), urodził się Jarosławiu, gdzie w 1932 r. ukończył I Państwowe Gimnazjum. Z chwilą założenia w 1930 r. w Jarosławiu oddziału Akademickiego Związku Sportowego we Lwowie, został jego zawodnikiem w sekcji lekkoatletycznej. Służbę wojskową odbył w latach 1932–1933 w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, podczas której szkolił się w 6 baterii II dywizjonu artylerii konnej i następnie dostał przydział do 24 Pułku Artylerii Lekkiej w Jarosławiu. W 1933 roku podjął studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie i jednocześnie trenował biegi przez płotki w AZS Lwów. W 1935 r. po raz pierwszy wygrał bieg na 110 m. przez płotki na mistrzostwach Polski seniorów rozgrywanych w Białymstoku, a w 1936 r. – wynikiem – 15,4 s. pobił rekord Polski w biegu na 110 m. przez płotki. Przed wojną jeszcze raz był mistrzem Polski na swoim koronnym dystansie – wygrał w Chorzowie w 1937 r. w czasie 15,5 s., a wicemistrzem Polski został na zawodach w Warszawie w 1938 r. Przed wojną był reprezentantem Polski w kilku meczach międzypaństwowych oraz w Akademickich Mistrzostwach Świata w Budapeszcie w 1935 roku. W kampanii wrześniowej w 1939 r. służył jako kpr. pchor. w 24 Pułku Artylerii Lekkiej. Po wojnie w barwach AZS Kraków został mistrzem Polski – oczywiście w biegu na 110 m. przez płotki – na zawodach rozgrywanych w Krakowie w 1946 r. Po zakończeniu kariery sportowej poświęcił się pracy zawodowej; początkowo w latach 1947–1948 był lekarzem weterynarii w Wojskach Ochrony Pogranicza, następnie do 1950 roku pracował w Kępnie, w latach 1951–1954 we Frysztaku, a następnie aż do emerytury w rodzinnym Jarosławiu.

Klisza szklana, Klisza fotograficzna negatywowa