IPN Rz 804/2

Dokumenty rodzinne płk. WP Franciszka Stutzmanna, s. Ferdynanda (1882-1967), uczestnika wojny polsko-bolszewickiej, w 1922 r. i w l. 1923-27 dowódcy 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku.

W j.a. wśród dokumentów znajdują się m.in.: Zapiski płka Franciszka Stutzmanna dot. jego służby w armii austro-węgierskiej w l. 1903–1913; Pełnomocnictwo Ferdynanda Stutzmanna wydane dla syna Franciszka w Krems w Austrii 24-05-1916 r.; List ks. kapelana Slavko Malića do kpt. F. Stutzmanna z 25-04-1920 r.; Zaświadczenie dyrekcji Szpitala Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach z 30-08-1920 r. o leczeniu kpt. F. Stutzmanna w szpitalu od 18 do 29-08-1920 r.; Karta przyjęcia kpt. F. Stutzmanna do głównego Szpitala Wojskowego „Ujazdowskiego” w Warszawie, leczonego do 4-09-1920 r.; Spis dat głównych bitew toczonych z bolszewikami od 21-01-1919 r. do 27-09-1920 r., w których uczestniczył 2 Pułk Strzelców Podhalańskich; Wyciąg z rozkazu Dowództwa Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu nr 30/22 z dnia 8-05-1922 r., pkt. 1 „Pochwała”; Umowa sprzedaży przez F. Stutzmanna nieruchomości w miejscowości Oravita w Rumunii (w j. rumuńskim) z 30-07-1923 r.; Karty uposażenia dla płk. F. Stutzmanna z 1928 r.; Przebieg służby wojskowej płka F. Stutzmanna od 1899 r. do 1929 r.; Zaświadczenie gen. Andrzeja Galicy, dowódcy Okręgu Korpusu nr X z 22-05-1929 r. dot. służby Franciszka Stutzmanna podczas wojny polsko-bolszewickiej; Rysunki przedstawiające płka F. Stutzmanna; Wnioski płka F. Stutzmanna o ustalenie szkód i odszkodowanie wojenne z 18 i 19-01-1945 r.; Zaświadczenie Wawrzyńca Szpunara dot. współpracy ppłka F. Stutzmanna z oddziałami AK „Grom-Rysy” działającymi w Przemyślu w czasie II wojny światowej; Odpis zaświadczenia Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Gdańsku dot. przybycia w dniu 10-05-1947 r. do Polski z Wielkiej Brytanii kpt. Ferdynanda Stutzmanna. Franciszek Stutzmann, s. Ferdynanda i Apolonii Gajdzickiej, ur. 18-08-1882 r. W 1899 r. ukończył 4-klasowe Gimnazjum w Brodach i wstąpił do Szkoły Kadetów we Lwowie, którą ukończył 18-08-1903 r. i został przydzielony do austro-węgierskiego 85 Pułku Piechoty w Lewoczy na Węgrzech (obecnie na Słowacji). 1-11-1905 r. otrzymał nominację na stopień podporucznika. W maju 1910 r. został przeniesiony do Višegradu w Bośni. 1-05-1911 r. został porucznikiem. 1-03-1913 r. został przeniesiony na stanowisko dowódcy plutonu straży granicznej przy granicy Austro-Węgier z Serbią. 1-05-1915 r. otrzymał nominację na stopień kapitana. 1-09-1917 r. został dowódcą 3 Batalionu Straży Granicznej i służył w nim aż do rozpadu Austro-Węgier w listopadzie 1981 r., kiedy to został internowany przez Czechów. 1-09-1919 r. został przyjęty do Wojska Polskiego jako dowódca 3 Batalionu 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. Od 15-04-1920 r. walczył na froncie w wojnie polsko-bolszewickiej. W czerwcu 1921 r. został mianowany do stopnia podpułkownika jako zastępca dowódcy 2 psp, a w czerwcu 1922 r. został pułkownikiem. Od marca do lipca 1922 r., a następnie od kwietnia 1923 r. do lipca 1927 r. był dowódcą 2 psp. 1-08-1927 r. został przeniesiony do Warszawy z przydziałem do Oficerskiego Trybunału Orzekającego. Od 13-03-1929 r. znalazł się w dyspozycji DOK I, a 30-06-1929 r. został przeniesiony w stan spoczynku. F. Stutzmann ożenił się z Węgierką Wilhelminą Klimko, z którą miał syna Ferdynanda Stutzmanna (1918–1994), kapitana pilota WP, służącego w PSZ na Zachodzie w Dywizjonie 318. F. Stutzmann po odejściu z wojska zajął się w Przemyślu kupiectwem (miał sklep kolonialny przy ul. Grodzkiej 1 w Przemyślu) i drobną produkcją rolną. W czasie wojny współpracował z polskim podziemiem ZWZ-AK i wg Władysława Szpunara miał współpracować z organizacją „Grom-Rysy” działającą w ramach AK w Przemyślu. 30-03-1940 r. został na ponad pół roku aresztowany przez niemieckie Gestapo, a cały zakład przetwórczy wraz z krystalizatornią sody amoniakalnej zostały przez władze niemieckie skonfiskowane. Zmarł 3-03-1967 r. i został pochowany na cmentarzu na przemyskim Zasaniu.

Dokumentacja aktowa, Legitymacja